słoneczniki

76 lat temu, tego dnia - 1 sierpnia 1944 roku młodzież i ogólnie ludność polska z Warszawy i nie tylko dokonała decyzji o wielkim zrywie ku wolności nazywanego Powstaniem Warszawskim. 76 lat temu o godzinie 17 tzw. „W” zaczęło się jedno z największych powstań w dziejach Polski XX wieku. Dzieci, młodzież, dorośli chwycili za broń by przeciwstawić się okupantowi niemieckiemu i po ludzku mówiąc „ wykurzyć go” z Polski. Powstanie trwało 63 dni, od 1 sierpnia do 2 października 1944 r. Niestety zakończyło się kapitulacją ze strony Polski ale i tak i tak zapisało się w historii jako jeden z najważniejszych zrywów niepodległościowych.  Powstanie Warszawskie jest niezwykle bliskie memu sercu bo walczyli w nim ludzie w moim wieku a nawet młodsi. Chłopcy i dziewczęta chwytali za broń i szli na barykady. Dzieci i młodzież – pragnęli wyrwać się z rąk III Rzeszy, pragnęli żyć w wolnym kraju. Chcieli kochać, żyć, cieszyć się tym życiem. Ile miłości zrodziło się podczas II wojny światowej, nawet takiej która nie miała prawa istnieć tj. uczucie Esesmana i Żydówki itp. W Powstaniu Warszawskim zawarto nawet kilka małżeństw. Ostatnio czytałam o jednym z nich a mianowicie o ślubie pana Bolesława Biega PS. Bill ( dowódca w batalionie „ Kiliński” )  i jego ukochanej Alicji – sanitariuszki z którą poznał się w 1939 roku. Historia tych dwojga ludzi jest niezwykła nie tylko dlatego, że wzięli ślub w czasie zagłady ale dlatego, że byli ze sobą 75 lat. Tyle czasu trwało ich małżeństwo, rok temu zmarła Pani Alicja i Pan Bolesław został sam. Liczy on sobie już 98 lat. Fascynujące jest to w jakich okolicznościach tym ludziom przyszło żyć a mimo to nie stracili odwagi, hartu ducha i nie zapomnieli o pięknie jakim jest dar życia. Choć zewsząd czyhała śmierć, każdy dzień mógł być ostatnim to oni wyciskali z niego jak najwięcej. Zakochiwali się, przyjaźnili… Wojenne miłości i przyjaźnie w większości były na dobre i na złe. Z pewnością doskonale znacie książkę „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Tam mamy namacalny dowód na to, że przyjaźń i miłość miały ogromne znaczenie w tamtych czasach. To samo możemy wyczytać z poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Ten młody chłopak, który zginął 4 dnia Powstania Warszawskiego pisał tak dojrzałe wiersze jak na swój wiek, że  trudno jest mi opisać słowami co odczuwam gdy je czytam. Wzruszam się zagłębiając się w treści takich książek, czytając artykuły o Powstańcach Warszawskich którzy jeszcze żyją. To piękne jakie świadectwo dali nam młodym urodzonym kilkadziesiąt lat po wojnie. Warto o tym pamiętać, chronić naszych polskich wartości, być patriotą na co dzień nie tylko od święta. Pamiętać o tych co walczyli, zapalić im symboliczne światełko i pomodlić się za dusze poległych. Dziś jest doskonały moment na zatrzymanie się. Mam nadzieję, że o godzinie 17 na chwilę zadumaliście się nad tym co stało się 76 lat temu.

❤❤❤