Robiąc ostatnio porządki na
Pulpicie, natknęłam się na napisany grubo ponad 5 miesięcy temu tekst, którego
nie wiem z jakiego powodu nie opublikowałam. Postanowiłam że powrócę nieco do
tematu life stylu na blogu. I napiszę coś od serca. Ode mnie dla Was. Moje
przemyślenia. Ale czym mogłabym się z Wami podzielić. Sama nie wiem. Ostatnimi
dniami wiele dzieje się w moim życiu. Mam tysiące myśli. Nie wiem jak zebrać je
w całość. Czasem mam ochotę głośno wykrzyczeć czego chcę, czego mi brakuje lub
co we mnie tak kolokwialnie mówiąc „siedzi” a innym razem zamykam się w sobie,
milczę bądź udaję, że wszystko jest w porządku. Czy zatem to udawanie jest
dobre? Czy warto udawać? Czy nie lepiej powiedzieć co leży nam na sercu niż
dusić to w sobie i czekać na tzw. „zbawienie”? Czy jest w ogóle coś takiego?
Temat widać już mam więc nie przedłużając od razu przejdę do rzeczy i wyleję
nieco serca goryczy, własnych przemyśleń i grama smutku.
Ile razy miałeś tak że robiłeś
coś, mówiłeś coś a nikt nie brał tego pod uwagę? Próbowałeś z całych sił a ktoś
jak to się mówi miał to w dalekim poważaniu? Mimo to robiłeś to nadal,
walczyłeś z tym, nie dałeś się „zjeść” i starałeś się by wszystko było ok. Czy
było? Czy tkwienie w czymś co nie przynosi nam szczęścia jest normalne? Czy
robienie czegoś czego nie lubimy jest wskazane? Po co tkwić w czymś co jest
bezsensowne? Często zapominamy, że to wszystko sprowadza nas na dno, z którego
będzie nam ciężko się wydostać. Zakładamy na twarz „maskę” z uśmiechem i
każdego dnia idziemy z nią czy to do pracy, szkoły a nawet w odwiedziny do
kogoś bliskiego. Nie okazujemy tego co w głębi duszy czujemy. Nie chcemy by
ktoś o tym wiedział. Nie dajemy komuś „rozebrać” nas ze wstydu, złości,
tęsknoty czy zwykłego smutku. Chcemy to zatuszować. Cytując słowa wiersza :
Kiedy cierpimy wykrzywiamy
lekceważąco wargi
Kiedy przychodzi miłość
wzruszamy pogardliwie
ramionami
Silni, cyniczni z
ironicznie
zmrużonymi oczami
Dopiero późną nocą
przy szczelnie zamkniętych
oknach
gryziemy z bólu ręce
umieramy z miłości
Małgorzata Hillar
„Dopiero późną nocą
(…)”. W nocy myśli mają nieprzyjemny zwyczaj zrywania się ze smyczy. Czujemy
mocniej, tęsknimy bardziej, szalenie brakuje nam czyjejś obecności. W dzień nie
odczuwamy tego tak mocno jak właśnie nocą. Płaczesz, szlochasz, rano budzisz
się spłakana, nakładasz gruby makijaż, przyklejasz uśmiech i idziesz do pracy.
Wszyscy myślą że jesteś szczęśliwy/szczęśliwa. Że tryskasz energią, układa Ci
się w domu, dobrze żyjesz z mężem. Nie wiedzą że może akurat on się nad Tobą
znęca albo że udajesz że kogoś masz a tak naprawdę jesteś sam jak przysłowiowy
„kołek” i nie masz nawet do kogo uchylić ust, o bliskości czy zwykłym „dobrze
że jesteś” nie wspominając. Bo Ty udajesz. Udajesz, że jest dobrze choć nie
jest. Gryziesz się, ukrywasz to co czujesz. Zżera Cię od środka, nie możesz
jeść, spać, normalnie funkcjonować. Boisz się ufać ludziom, omijasz ich,
ukrywasz się i nie chcesz nawiązywać nowych znajomości. Tkwisz w dole swoich
problemów, kompleksów czy Bóg wie czego. Zaczyna się od jednego problemu, potem
jest drugi, piąty, dziesiąty, potem ich już nawet ich nie liczysz. Za każdym
razem schodzisz coraz niżej, niżej i niżej aż wreszcie lądujesz w dole i
uświadamiasz sobie, że nie ma kto wyciągnąć do Ciebie ręki i pomóc Ci z niego
wyjść. Dlaczego więc tak uporczywie tkwisz w swoich problemach i nie chcesz by
ktoś wiedział co czujesz? Odpowiedź jest prosta. Wiesz, że być może ta osoba
uzna Twoje problemy za nieważne, nic nieznaczące i głupie. „Taki problem to nie
problem” „Wiesz ja mam gorzej i jakoś żyję”. Ile razy to słyszysz? Ile razy
ktoś Ci tak powiedział? Widzisz… W tych czasach lepiej jest coś ukrywać niż się
otwierać przed każdym człowiekiem. Nigdy nie wiesz o jaki krok może posunąć się
ta druga osoba. A co jeśli wykorzysta Twoje zwierzenia przeciwko Tobie? Chociaż
z drugiej strony ciągłe ukrywanie, udawanie że jest cudownie i jak to idealnie
mi wszystko idzie lepiej czasem choć po części się z tego komuś zwierzyć. Nie
chcesz mamie, siostrze czy przyjacielowi? Skorzystaj z fachowej pomocy,
skontaktuj się z terapeutą, porozmawiaj. Wyrzuć z siebie to wszystko, oczyść
duszę i zacznij ŻYĆ! ŻYJ. PO PROSTU ŻYJ.
koszula / Sinsay
marynarka / House
zegarek / Avon
spodnie i buty / targowisko miejskie
❤❤❤
