wrzos i jesień za rogiem

 Dzień dobry w środę!

Tak to już jakoś się składa,iż kolejny wpis publikuje się w czasie gdy ja jestem w pracy. Jestem ogromnie wdzięczna bloggerowi za to, że można wcześniej przygotować post, ustawić godzinę i datę i sam się opublikuje. I dziś tak właśnie jest, jestem na dziennej zmianie a Wy możecie już czytać ten wpis mimo iż ja teraz pracuję. W ogóle ostatnio mam sporo pracy, sporo obowiązków, czasem jakoś brak mi siły na inne rzeczy, czytanie też trochę kuleje. Mam nadzieję, że jesienią nadrobię letnie zaległości. Wypożyczyłam sporo książek i chciałbym się w nich zatopić przynajmniej do października, potem planuję czytać już coś bardziej klimatycznego, widziałam też, że autorki powoli ujawniają świąteczno-zimowe powieści na ten rok. Jest w czym wybierać, wprost nie mogę się tego doczekać. A jesień? Tegoroczna czuję, że będzie magiczna, pragnę cieszyć się nią całym sercem, Wam też to radzę, bo jesień jak i lato mija szybko i nim się obejrzymy jak do drzwi zapuka zima. A propo jesieni mówiłam Wam, że mam słabość do wrzosów? Uwielbiam je, się nimi otaczać i od razu nasuwa mi się na myśl wers z wiersza Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego pt. " Pieśń o Żołnierzach z Westerplatte":

(...)

( A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety.)

sweterek, sweter, spodnie / Sinsay

* **