Córka Generała - recenzja

Witajcie Drodzy Czytelnicy!

Jak mijają Wam te marcowe dni? U kogo już wiosna na całego a u kogo jeszcze zima? U mnie ostatnio jakoś tak przejmująco zimno, wróciły nawet mrozy do minus 10 stopni. W sumie tak niska temperatura jest swego rodzaju symbolem smutku jaki otoczył nas wszystkich po wybuchu wojny w Ukrainie. Nawet natura jeszcze nie chce się cieszyć nadejściem przedwiośnia, w tym roku w ogóle pogoda jest jakaś dość dziwna praktycznie od stycznia. Burze w zimie, śnieżyce a zaraz potem szybka odwilż. Nie zbyt wesoło zapowiada się ten rok, a marzec zaczął się nad wyraz smutno jak w poprzednich latach. Tegoroczny Dzień Kobiet też jakiś taki nostalgiczny był, człowieka nie cieszy zbyt wiele gdy za wschodnią granicą dochodzi do ludobójstwa. Mam tylko nadzieję, że kolejne miesiące będą lepsze, że wojna się skończy i wrócimy do względnej normalności sprzed 2 lat. Napisałam sprzed 2 lat dlatego, że dwa lata temu było normalnie, a potem pojawiła się pandemia itd. Miejmy nadzieję, że normalność wróci ze zdwojoną siłą. By nie zwariować staram się jakoś umilać sobie czas. Uwielbiam upiec coś słodkiego, wypić herbatę z imbryka, w filiżance smakuje lepiej jak w kubku. Może to za sprawą delikatnej porcelany? Jak myślicie? Książki - one dają mi wiele radości, poszerzają moją wiedzę i udoskonalają moje słownictwo. W dodatku w lutym przyszła do mnie cudna przesyłka recenzencka od autorki Magdaleny Witkiewicz. Pani Magda podarowała mi swoją najnowszą książkę " Córka Generała" ( o której skrycie marzyłam jak tylko w styczniu zobaczyłam zapowiedź na jej fanpage) . Dziś czas na recenzję, przebierałam nogami gdy pisałam ten wpis, bo nie mogłam się doczekać kiedy podzielę się z Wami uczuciami jakie towarzyszyły mi w trakcie i po przeczytaniu tej lektury. Zapraszam do zaczytania się w tym poście i już stąd pragnę polecić " Córkę Generała". Nie bez powodu też załączyłam do tego posta piosenkę Mieczysława Fogga " Ta ostatnia niedziela", jestem pewna, że gdy przeczytacie tę książkę zrozumiecie dlaczego to zrobiłam. A tak w ogóle to cenię sobie twórczość Pana Mieczysława, w ogóle jestem zauroczona piosenkami z dwudziestolecia międzywojennego, są takie prawdziwe, eleganckie i z klasą. A teraz bez zbędnego przedłużania przechodzimy do książki. 

Są takie historie, które zostają w ludziach na zawsze...

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami poruszająca opowieść o trudnej miłości w cieniu walki o przetrwanie.

Od autorki

Każdy w Wolnym Mieście Gdańsku czuje, że wojna wisi w powietrzu. Jednak myśli Andrzeja Tapera zaprząta coś zupełnie innego - jest ze wzajemnością zakochany w Elise, córce emerytowanego niemieckiego generała zafascynowanego Hitlerem i jego ideologią. Generał von Hummel, który nie akceptuje relacji córki z Polakiem, zrobi wszystko by chronić rodzinę, nawet jeśli miałby stanąć na drodze wielkiemu uczuciu...

Jak potoczą się losy Elise? Czy Andrzej zdradzi miłość swojego życia? 

Jak wojenna zawierucha wpłynie na los zakochanych i czy przyjaciele będą w stanie wypełnić pustkę w sercu Andrzeja?

Klika słów ode mnie

Na początek słów kilka o okładce. Bez wątpienia przykuwa uwagę, dziewczyna jest ubrana w piękną sukienkę, ma ładną ale smutną twarz, w ciekawy sposób zrobioną fryzurę. Jest pochylona i przygląda się ze smutkiem na mały bukiecik kwiatów. Być może od ukochanego mężczyzny? Z kim utożsamiam postać z okładki, oczywiście myślę iż to podobizna Elise ozdabia najnowszą książkę Magdaleny Witkiewicz. Na pewno okładka zachęca do czytania, ja jak ją zobaczyłam pierwszy raz na fanpage Pani Magdy na Facebooku powiedziałam sobie " ja muszę ją mieć i koniec". No i mam, udało się, przeczytałam i co dalej ? " Córka Generała" to książka obyczajowa z wątkiem drugiej wojny światowej. Jej akcja zaczyna się tuż przed wojną, w Wolnym Mieście Gdańsk.Książka podzielona jest na rozdziały i podrozdziały. Są to swego rodzaju opowieści. Rozdział I to " Opowieść Magdaleny", rozdział II " Opowieść Elise", rozdział III to " Opowieść Haliny", rozdział IV to " Opowieść Andrzeja" rozdział V to dalsza część " Opowieści Haliny" i Epilog a na sam koniec kilka słów od autorki. Spodobało mi się bardzo takie podzielenie historii, bo nie odczuwam chaosu, mogę poznać tę powieść oczami każdego z bohaterów. " Córka Generała" to opowieść o wielkiej miłości Niemki i Polaka, uwielbiam historie miłosne z czasów drugiej wojny światowej. Są takie nieoczywiste, zazwyczaj czytałam o miłości Niemca do Polki albo Żydówki, zaś tutaj mamy do czynienia z Niemką i Polakiem dotkniętych strzałą amora. W książce nie brakuje też bólu, przeciwności losu, smutku i tragizmu wojny. Ale książka ukazuje też piękno przyjaźni, tego iż gdy człowiek ma drugiego człowieka który go zrozumie, wysłucha może przeżyć nawet największe piekło jakim jest wojna. " Córka Generała" to nie tylko historia miłosna, to także historia o tym jak rodził się nazizm, jak rodziła się nienawiść Niemców do innych ras i pochodzeń ludzkich. W książce jest też ukazane jak zaszczepiano w młodzieży ducha narodowosocjalistycznego, Dieter - brat Elise należał do Hitlerjugend, wręcz przerażało mnie, że tak młody człowiek właściwie 13-letnie dziecko mogło żywić taką niechęć nie tylko do Polaków czy Żydów ale nawet do własnej siostry. Dieter jest tak zapatrzony w Hitlera, a za to wszystko można winić tylko i wyłącznie jego ojca - generała von Hummela. Emerytowany generał tak pragnął by jego syn był gorliwym zwolennikiem Adolfa Hitlera, że robił to wbrew swojej żonie i córce. Bo mama Elise była dobrą kobietą, w książce jest na to dowód, którego oczywiście teraz nie mogę Wam zdradzić bo co to by była za frajda czytać " Córkę Generała" uprzednio wiedząc co się w niej dzieje. Ale naprawdę, matka Elise zrobiła coś dobrego dla córki, wbrew swojemu mężowi. Dało mi się zauważyć, że generałowa bała się swojego męża, syna chyba zresztą też choć i jemu potrafiła się przeciwstawić to też znajdziecie w książce. 

Elise von Hummel - niemiecka dziewczyna która na studiach poznaje Andrzeja Tapera i ze wzajemnością się w nim zakochuje jest tak inna niż większość Niemców zauroczonych ideologią nazistowską. Elise to usposobienie dobra, jest tak różna od swojego ojca generała von Hummela i brata Dietera von Hummela, którzy za wszelką cenę chcą pozbyć się jak sami mawiają " śmieci" czyli obywateli polskich i żydowskich. Są tak zapatrzeni w Hitlera, że świata poza nim nie widzą. Generał von Hummel pragnie by jego córka wyszła za mąż za jakiegoś dobrze postawionego niemieckiego oficera, tymczasem Elise spotyka się  z Polakiem. Generał i jej brat Dieter zrobią wszystko by wybić Elise Andrzeja z głowy. Sam Andrzej to chłopak dla którego ojczyzna jest na pierwszym miejscu, choć serce jest zajęte przez piękną Niemkę to pozostaje wierny Polsce, swoim ideałom, tradycji i kulturze. Jet gotowy walczyć jeśli przyjdzie taka potrzeba. Andrzej jest bardzo odważny, równie odważny co jego przyjaciel Józek. Ten to był skory do bijatyk jeśli usłyszał jakiekolwiek złe słowo o Polsce. Mamy tutaj wzór prawdziwego patrioty, Józek był zakochany w swoim kraju do tego, że był gotowy ofiarować za niego swoje życie. Józek i Halina - jego żona, przyjaciółka Elise to dobrzy młodzi ludzie, zakochani w sobie równie mocno co Elise i Andrzej. Tylko w ich przypadku Ci drudzy mieli bardzo burzliwą historię swojego związku. 

Ogromnie podobało mi się jak opisane były uczucia Polaka i Niemki a także Józka i Halinki. Książka momentami była bardzo wzruszająca, momentami nawet się uśmiechnęłam a były i takie strony gdy włos mi się lekko zjeżył. Mimo to, nie zawiera ona w sobie drastycznych scen, ukazuje walkę o przetrwanie, walkę o miłość, a nawet walkę z samym sobą. Mimo tego iż Elise jest tytułową córką generała zabrakło mi jej troszkę w tej książce. Mam wrażenie, że Niemka została za bardzo zepchnięta na bok, autorka mocniej skupiła się na postaci Andrzeja i Haliny, wątku Elise jest jak dla mnie za mało. Choć tytuł książki brzmi " Córka Generała" to właśnie generałówna jest najmniej uczestniczącą w tej książce postacią. Myślałam, że Pani Magda mocniej skupi się właśnie na Elise, że poznam jej dalsze losy, gdy wyjechała do III Rzeszy a Andrzej został sam.Zabrakło mi tego co Elise robiła i jak żyła w ogarniętych nazizmem Niemczech. Historia Elise i Andrzeja niestety nie jest do końca ich historią, mam wrażenie, że to postać Andrzeja i Haliny jest tutaj mocniej wykreowana. Oczywiście fajnie było poznać dalsze losy Andrzeja, jak podnosił się po gwałtownym rozstaniu z Elise, jak potem walczył w czasie wojny, jak dawał sobie radę, ale myślałam, że dowiem się nieco więcej o córce generała von Hummela. Zawsze gdy sięgam po książkę oczekuję od niej rozbudowanej fabuły, emocji, dobrze wykreowanych postaci, wartkiej akcji i często łez wzruszenia. Lubię jak książka z wątkiem wojennym ukazuje mi realia drugiej wojny światowej takie o jakich nie uczyłam się w szkole. Tutaj tło historyczne jest ciekawie wykreowane, fabuła interesująca i pojawia się wielowątkowość. Książka potrafi przyciągnąć i zatrzymać uwagę ale jednak dla mnie czegoś zabrakło. Czytało się miło i przyjemnie to fakt, ale zabrakło mi Elise, chyba najbardziej właśnie jej czyli tytułowej " Córki Generała". 

Oczywiście jeśli ktoś ma ochotę poznać swoimi oczami fabułę książki " Córka Generała" zachęcam do lektury. Każdy ma inne spojrzenie na literaturę, inny punkt widzenia, każdy odczuwa inne uczucia, emocje podczas czytania i każdy ma inne zdanie. Ja mile wspominam tę książkę i czekam na kolejne Pani Magdy, mam też nadzieję, że takowe ma w planach napisać a może już pisze? 

A Ty - czytałaś / eś już " Córkę Generała" ?

Lubisz książki z wątkiem II wojny światowej?

Znasz twórczość Magdaleny Witkiewicz?

Jakie jej książki przeczytałaś / eś ?

Daj znać w komentarzu...

***