5 wierszy o jesieni

Dzień dobry Drodzy Czytelnicy!

Mamy październik, miesiąc złotych liści, jesiennego wiatru i ciepłych sweterków. Dziś postanowiłam, że podzielę się z Wami 5 wierszami o jesieni które w jakiś sposób ujęły moje serce. Nieodmiennie zadziwia mnie piękno poezji, kiedyś nie zwracałam na nie uwagi. Byłam zaślepiona trybem buntowniczym w gimnazjum a potem w liceum tak jakoś wyszło, że owszem omawialiśmy wiersze ale do mnie nie przemawiały. Zmieniło się wszystko 3 lata temu gdy zaczęłam wypożyczać tomiki poetyckie z biblioteki oraz natrafiłam w sieci na wiersze Haliny Poświatowskiej - zakochałam się w jej twórczości. Jestem zauroczona też poezją Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, poczytajcie jak pięknie pisze o jesieni....

Drzewa na wieczną jesień schodzą w szare parki

przez pastelowe chwile przegniłej pogody;
w zamglonych nocach dni kucające o zmrok;
czai się pustą twarzą niebo bez obłoków.

Rano… znowu się budzę w przekroplonej ciszy,
sen odrasta w powiekach napęczniałych męką,
Szarość tańczy po szybach pajączkami pyłu,
pokój się wpół unosi na ugiętych rękach
i sennie mi spogląda w rozproszone oczy…

Rano… w szum odbiegają myśli już odległe
i ty odpływasz w zachód mgieł odeszłym…
ulice wchodzą oknem, blade bezobliczem,
szorstką powierzchnią bruków w szyby mgłami spierzchłe.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Dzień się prześliźnie długim, lepkim ślizgiem
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
aż spłynie wieczór gęsty z szarych tapet
i westchnie jesień odległych pociągów wysapem,
Szarość pokoi podpali się zgniłą purpurą chryzantem.
W nocy pies we mgle szczeka,
rozpruwa szwy ciszy
i czkawka echa kaszle z przegniłych płuc podwórz.
Nie chodż po zwiędłym zmroku, lepiej okno otwórz:
przestrzeń powiewa w usta gorzką, wonną jesień. 

 ~ Krzysztof Kamil Baczyński

„Rumieńce lata pobladły, liść złoty z wiatrem mknie.

 I klonom ręce opadły, i mnie…“ 

~ Maria Pawlikowska - Jasnorzewska

Chodzi w szalu czerwonym i złotym. 

Przegląda się w owalu jeziora. 

Lecz jest chora. I nic nie wie o tym, 

że ją pochowają w tym szalu.

~ Maria Pawlikowska - Jasnorzewska

Brzozy są jak złote wodotryski.

Zimno jest jak w ostatnim liście.

A słońce jest jak ktoś bliski

który ziębnie i odchodzi. Lecą liście...

 ~ Maria Pawlikowska - Jasnorzewska

Zanurzać zanurzać się
w ogrody rudej jesieni
i liście zrywać kolejno
jakby godziny istnienia

Chodzić od drzewa do drzewa
od bólu i znowu do bólu
cichutko krokiem cierpienia
by wiatru nie zbudzić ze snu

I liście zrywać bez żalu
z uśmiechem ciepłym i smutnym
a mały listek ostatni
zostawić komuś i umrzeć
~ Edward Stachura

Który wiersz w sposób szczególny Ci się spodobał? Daj znać w komentarzu❤️

***