pole słonecznikowe - pożegnanie lata

Cześć!

Wracam do Was z nowym postem a mianowicie sesją zdjęciową na polu pełnym słoneczników. W niedzielę był już prawie, że jesienny look a dzisiaj na chwilkę wrócimy jeszcze do lata. Zdjęcia zostały zrobione 28.08 i tym razem za obiektywem stała nie mama lecz mój tato. Po raz pierwszy to on wykonał całą sesję zdjęciową za co jestem mu niezwykle wdzięczna i cieszę się, że zrobił mi tak piękne fotki. Podziwiam go za jego cierpliwość do mnie podczas sesji a także za to, że zawiózł mnie na owe słonecznikowe pole by spełnić moje marzenie o zdjęciach na polu pełnym słoneczników.  Dodam, że było wtedy mega gorąco. Na zdjęciach wybraliśmy się samym wieczorem. Mimo to upał dawał się we znaki. Na szczęście słoneczniki rosły niedaleko nowo zbudowanego domu, który dawał cień. Zawsze to jakieś udogodnienie, prawda? :D 

A tak z innej paczki na samiuśki koniec chciałabym poruszyć pewien temat. Otóż, ostatnio zauważyłam, że wielu wspaniałych blogerów zawiesza swoją działalność w blogosferze, ponieważ Instagram powoli zabiera im czytelników i obserwatorów. Wiecie… ta aplikacja to fajna sprawa. Założyłam IG w 2013 roku, jak chodziłam do 2 klasy gimnazjum. Jako jedna z niewielu osób w klasie miałam konto i w sumie nie wiedziałam jak mam je używać. Potem zaczęłam szperać tu i ówdzie i tak nauczyłam się z niego korzystać. Zaczęłam publikować coraz fajniejsze treści, usunęłam te które uważałam za obciachowe ( ale pamiętaj jedno : w Internecie nic nie ginie). Polubiłam IG ale, to w 2017 roku kiedy założyłam bloga ( który stał się moją wielką miłością) Instagram zeszedł na drugi plan. Zdecydowanie wolę blogować, publikować wpisy z tekstem od serca aniżeli dodawać same zdjęcia i chwalić się czym popadanie. Owszem, na Instagramie dodaję czasem jakieś fotki ale tylko i wyłącznie kiedy chcę. Nie jestem uzależniona zarówno od niego jak i Facebooka, a Snapchatu w ogóle już nie używam. Dla mnie blog jest najważniejszy. Bo tutaj mogę pokazać siebie, jaka jestem, czym się interesuję. Jestem tutaj sobą i nikogo nie udaję. Strasznie smutno zrobiło mi się, że blogerzy tak łatwo poddają się modzie na wypasione konto na Instagramie, a rezygnują z blogów które prowadzili przez dobrych parę lat. Nie wiem jakie jest Wasze zdanie na ten temat. Wyskoczyłam z nim trochę jak „ Filip z konopi”, ale sprawa wymagała natychmiastowego działania, a pierwszy wpis jaki publikuję po tym co zobaczyłam na pewnym blogu ( a był to post pożegnalny) musiałam napisać coś od siebie. 

Osobiście zapewniam, że nie ulegnę modzie na tylko i wyłącznie instagarmowe konto i ile będę miała sił i zdrowia będę publikowała posty na swoim blogu. Jestem pewna, że wierni Czytelnicy będą ze mną zawsze nie zależnie od wszystkiego. Nie czuję potrzeby przesadnego wywlekania swojego życia w przestrzeń internetową dlatego też moje zdjęcia prawie, że wcale nie pokazują moich bliskich, przyjaciół czy znajomych. Cenię sobie prywatność i dobrze mi z tym. Zaś na blogu pokazuję Wam siebie taką jaką jestem. Mnie – czyli Iwettę, blogerkę, dziewczynę z marzeniami i planami na przyszłość. Która w głowie ma masę pomysłów na kolejne, cudowne lata w blogosferze.  Uważam, że nie warto się poddawać. Skoro  prowadzenie bloga sprawia nam przyjemność to niezależnie od tego, czy ten blog przynosi nam zyski, czy nawiązujemy współprace czy mamy miliony wyświetleń nie rezygnujmy gdy lekko potknie nam się noga. Upadniemy raz, drugi, …. dziesiąty.  Ale potem wstaniemy i dalej będziemy to robić. To się nazywa powołanie, pasja, hobby i sens. Jeśli kochamy to co robimy nic nie jest w stanie nas zatrzymać i nam tego zabrać.  Najważniejsze jest by to czym się zajmujemy przynosiło nam radość, by nie robić nic na siłę i walczyć o uwagę. Z czasem wszystko przychodzi samo. Obserwatorzy, czytelnicy i inni, którym w jakimś stopniu podoba się wykonywana przez nas praca. Właśnie to czyni tę pracę wyjątkową a ta wyjątkowość przechodzi na osobę, która wkłada w nią całe swoje serduszko.

sukienka / Pepco

kapelusz/ bazarek 

❤❤❤