moja szafa , modna szafa: słoneczna dziewczyna

niedziela, 17 czerwca 2018

słoneczna dziewczyna

Czy tylko mi ten rok mija w aż tak zawrotnym tempie? Mamy połowę czerwca, a mi wydaje się jakby minął tylko jeden dzień. Przeraża mnie wręcz upływający czas, staram się jakoś z nim walczyć, zawstydzać go, pokonać i nie dać sobie „wejść na głowę” niestety twardy z niego przeciwnik i zauważam że jak na razie ponoszę tylko i wyłącznie klęskę. Może sam czas nie martwi mnie tak bardzo jak to, że już za kilkanaście dni, dokładnie za niecałe dwa tygodnie przekroczę próg jeszcze większej dorosłości. Moje „naście” się skończy. Wybije 20. Trudno mi w to uwierzyć. Przecież dopiero co kończyłam szkołę podstawową, a może gimnazjum? Podchodziłam dopiero co do matury, a już mija rok od skończenia przeze mnie szkoły średniej, dwa lata od mojej pełnoletniości i tyle czasu od tego „dorosłego życia”. Czy zatem czuję się jak dwudziestoletnia kobieta? Szczerze to nie. Nadal myślę że mam ok. 16 lat a do dorosłości jeszcze długa droga. Dopiero teraz dostrzegam, że do pełnoletniości nie warto się spieszyć. Nie warto szaleć przed 18-stką bo po niej nie jest już tak wesoło jakby się to wydawało. Owszem „rzucamy” dowodem osobistym gdzie popadnie, możemy legalnie spożywać i kupować alkohol, a wszystko co było nam zakazane stoi przed nami otworem. Z jednej strony interesujące, z drugiej zaś mniej. Dorosłość to nie skończone 18 lat, to także nie dowód osobisty czy zakup alkoholu. Dorosłość to stan ducha. To dojrzałość umysłu, umiejętność podejmowania ważnych decyzji, to walka o dobro własne i osób które kochamy. To nasze być albo nie być. Zaradność, chęć pracy, dalszej nauki lub zmiany kierunku drogi przez którą szliśmy będąc nastolatkami. To zmiana zachowania, większa powaga, rozwaga i determinacja. Masz skończone 18 lat ale bez charakteru, odwagi i motywacji jesteś nikim. Taka niestety jest brzydka prawda, rzeczywistość bywa brutalna a przyszłość nieprzewidywalna. Pragniemy dorosłości jako dzieci, złościmy się na nią gdy osiągniemy pełnoletność. Wściekamy się na rodziców gdy zabraniają nam danej rzeczy, wprost nie możemy się doczekać kiedy wybije te 18 lat a wszystkie ich zakazy stracą sens. A kiedy przyjdzie 18 rok naszych urodzin, wszystko się zmienia, życie nabiera zupełnie innego rytmu. Już nie pędzimy tak jak robiliśmy to przed ale z roku na rok gdy tych lat nam przybywa, marzymy o tym by cofnąć czas i przeżyć dzieciństwo jeszcze raz. Uganianie się za 18-stką nie jest aż takie złe. Sama szalałam gdy dostałam dowód osobisty, próbowałam tego co zakazane, chciałam z całych sił pokazać że jestem dorosła. Fascynacja bardzo szybko minęła, lata zresztą też i teraz staję znowu przed kolejnymi drzwiami swojego życia z napisem: „20 lat”. Co się za nimi kryje, co mnie czeka lub co się wydarzy pozostaje słodką tajemnicą. Czy będzie słodka, czy też gorzka a może słodko-gorzka kto to wie. Jedno jest pewne nie warto narzekać na swój wiek, lecz cieszyć się nim bo nie jest nam dany na zawsze. Rok mija bardzo szybko, czas zatacza koło, dni i miesiące umykają a my się starzejemy. Przeżyjmy te piękne lata młodości najlepiej jak tylko potrafimy. Spełniajmy swoje marzenia, możemy też pomóc je spełniać innym. Kochajmy siebie.Dajmy szansę komuś pokochać nas. Nie pędźmy zbytnio za tym co zakazane. Czekajmy na wszystko cierpliwie. Wtedy zarówno będzie i mniejsze prawdopodobieństwo tego że coś się nie uda i mniejsze rozczarowanie, które potem będzie bolało latami.